سال ۱۴۰۴ را می‌توان به دو نیمه‌ی کاملاً متفاوت تقسیم کرد: نیمه‌ی اول که با امید شروع شد و با شوک تمام شد، و نیمه‌ی دوم که انگار دارد تمام آن عقب‌ماندگی را یک‌جا پس می‌گیرد. ما در املاک برج بلند چیتگر، هر روز با مشتریانی روبه‌رو هستیم که همین سؤال را می‌پرسند: «الان واقعاً زمان خرید است یا هنوز باید صبر کنیم؟» جواب ما ساده است: اگر فروردین را از دست دادید، آبان را از دست ندهید.

فروردین و اردیبهشت؛ موجی که همه دیدند اما جنگ خاموشش کرد

فروردین امسال، دقیقاً مثل همیشه، بازار با انرژی نوروز بیدار شد. در منطقه ۲۲ و به‌خصوص چیتگر، واحدهای ۹۰ تا ۱۲۰ متری که از پاییز ۱۴۰۳ آگهی بودند، ناگهان خریدار پیدا کردند. قیمت پیشنهادی در برج‌های ما از متری ۹۲-۹۵ میلیون به ۱۰۵-۱۱۰ میلیون پرید؛ نه به‌خاطر دلالی، بلکه به‌خاطر خریداران واقعی که وام ازدواج و تسهیلات جدید را گرفته بودند و دنبال خانه بودند. اردیبهشت هم همین روند ادامه داشت؛ حتی بعضی روزها سه چهار معامله در یک برج ثبت می‌شد. همه چیز خوب پیش می‌رفت تا…

تیر تا شهریور؛ رکودی که عمیق‌تر از همیشه بود

وقتی درگیری نظامی شروع شد، تلفن‌های دفترامان یک هفته کامل زنگ نخورد. مشتری‌ای که قرار بود شنبه بیاید و چک بیاورد، پیام داد: «تا وضعیت روشن بشه صبر می‌کنیم». این جمله را صدها بار شنیدیم. نتیجه؟ معاملات منطقه ۲۲ در تیرماه حدود ۶۵ درصد نسبت به خرداد افت کرد. قیمت‌های پیشنهادی هم ۸ تا ۱۲ درصد پایین آمد؛ نه اینکه کسی واقعاً با قیمت پایین‌تر بفروشد، بلکه مالک‌ها مجبور شدند آگهی را پایین بیاورند تا حداقل دیده شوند. خیلی‌ها واحدشان را از بازار خارج کردند و گفتند «اجاره می‌دیم تا ببینیم چی می‌شه».

اواخر شهریور؛ اولین جرقه‌های بازگشت

اولین نشانه‌ی بازگشت را ما اواخر شهریور دیدیم، وقتی یک خانواده از کرج برای واحد ۱۱۰ متری طبقه هشتم برج آمیتیس آمدند و همان روز پیش‌پرداخت دادند. بعدش یکی دو نفر دیگر. دلیلش روشن بود: دلار که در تابستان تا محدوده ۹۰-۹۵ هزار تومان پریده بود، کمی برگشت و مردم دوباره به این فکر افتادند که «اگر پولمان را در بانک یا دلار نگه داریم، قدرت خریدمان ذره ذره آب می‌رود». از آن روز به بعد، هر هفته تعداد بازدیدها بیشتر شد. در مهرماه، معاملات ما نسبت به شهریور تقریباً دو برابر شد.