تعاونی مسکن چیست و انواع تعاونی ها و اینکه چرا در منطقه ۲۲ اینقدر فعال است؟

تعاونی مسکن، در واقع، یه نوع شرکت تعاونی هست که افراد با هم جمع میشن تا بتونن مسکن بسازن یا بخرن. فکر کنید مثل یه گروه دوستانه که پولهاشون رو روی هم میذارن، زمین میخرن، مجوز میگیرن و پروژه مسکونی راه میندازن. هدف اصلیشون اینه که هزینه ها رو پایین بیارن و به اعضای خودشون واحدهای ارزونتر و با کیفیت تر بدن، بدون اینکه سود زیادی به جیب دلال ها بره.

البته، این تعاونی ها بر اساس قوانین و زیر نظر بنیاد تعاون مسکن فعالیت میکنند یعنی باید ثبت بشن، هیئت مدیره داشته باشن و اعضایشون هم حق رأی و سهم برابر داشته باشند و غیره

تعاونی ها، یا بهتر بگم شرکت های تعاونی مسکن  معمولا در دو گروه اصلی جا میگیرن: تعاونی های کاملا خصوصی و تعاونی های خصولتی – یعنی اونهایی که یه جورایی به ارگانهای دولتی وصلن. البته، تعداد کمی هم تعاونی های کاملا دولتی هست که تشخیص دادنشون حتی از روی اسمشون کار سختی نیست. بیاید یه کم بیشتر این موضوع رو باز کنیم تا بهتر دستتون بیاد.

اول از تعاونی های خصوصی شروع کنیم: میشه گفت حدود ۸۰ درصد از اون شهرت بد تعاونی ها، از همین گروه میآد. مشکالتی مثل پروژه های نیمه کاره، تأخیرهای طولانی یا حتی گاهی سوء استفاده های مالی. ولی خب، این حرف به این معنی نیست که همهشون بد هستن؛ بعضیهاشون با مدیریت درست، کارشون رو عالی پیش میبرن و نتیجه خوبی میدن.

بعدش، تعاونی های خصولتی : اینها تعاونی های خصوصی هستن که از روابط و حمایتهای دولتی استفاده میکنن. بدون اغراق، میتونم بگم بهترین گزینه بین تعاونی ها همین ها هستن، چون هم چابکی بخش خصوصی رو دارن و هم پشتوانه محکم دولتی.

در نهایت، تعاونی های دولتی : این پروژهها اغلب زمانبر هستن، اما شناساییشون آسونه. اگر اول نام تعاونی کلماتی مثل “بنیاد” یا “کارکنان” دیدید، بدون شک دولتیه؛ مثله (بنیاد تعاونی مسکن ارتش بتاجا ) یا (تعاونی مسکن کارکنان شرکت نفت) 

جالب بدونید که بیشتر زمین های این منطقه، مخصوصاً در سال های اول، دست دولت و ارتش بود. این زمینها گاهی به تعاونی های نظامی هبه میشدن – یعنی رایگان یا با شرایط خوب واگذار میشدن – و گاهی هم با قیمتهای مناسبتر به تعاونی های دولتی فروخته میشدن. این کارها کمک کرد تا تعاونی ها حسابی فعال بشن.

اما چرا فعالیتشون در منطقه 22 انقدر زیاده؟

بیاید دلایل اصلی رو با هم ببینیم، دلایل سادهای که ریشه در اقتصاد و نیازهای مردم دارن.

اول، قیمت پایینتر زمین در ابتدای کار وقتی توسعه منطقه شروع شد، زمینها در مقایسه با مرکز تهران خیلی ارزونتر بودن. تعاونی ها تونستن قطعات بزرگ بخرن و پروژههای بزرگ راه بندازن، مثل برج های اطراف دریاچه.

دوم، امکان ساخت پروژه های عظیم تعاونی ها با سرمایه جمعی، قدرت مالی دارن تا برج ها و مجتمع های بزرگ بسازن، که با زمین های وسیع منطقه ۲۲ جور درمیآد.

سوم، شفافیت در هزینه ها پرداخت ها مرحله ایه و اعضا میتونن گزارش های مالی رو چک کنن، که نسبت به بعضی سازنده های خصوصی بهتره و باعث جلب اعتماد میشه

چهارم، پروژههای سازمانی خیلی از تعاونی ها مال نهاد هایی مثل نیروهای مسلح، وزارتخانه ها، بانکها یا شهرداری هستن. اینها برای کارکنان خودشون مسکن میسازن، و همین باعث شده بیشتر برج های منطقه توسط تعاونی ها ساخته بشوند

در نهایت، جذابیت برای مردم عادی قیمت پایین تر،  پرداخت اقساطی و خرید امتیاز پروژه های نیمه تموم، باعث میشه مردم ترجیح بدن اینجا سرمایه گذاری کنن. بازار امتیاز تعاونی ها همیشه طرفدار داره